by 
Duży, mały, długi, krótki, grecki, rzymski, haczykowaty czy zadarty – z określeniem kształtu nosa większość z nas doskonale sobie poradzi. Z funkcjonowaniem nosa niestety nie jest tak łatwo. O ile wiemy, iż jest to narząd zmysłu węchu, tak często nie zdajemy sobie sprawy z tego jak istotną rolę spełnia, a także jakie dolegliwości mogą być z nim związane. Z samą budową nosa wiązać się może wiele chorób takich jak np. zapalenie zatok pojawiające się najczęściej u osób z krzywą przegrodą nosową. Zespół pustego nosa to problem, który dotyczy wielu osób, które moga nawet nie być tego świadome.
Częste jest także występowanie przerośniętych małżowin nosowych, które mogą powodować zaburzenia węchu lub utrudniać przepływ powietrza. Rozwój medycyny pozwala już na operacyjne korekty takich stanów, jednakże mogą one przynosić niepożądane skutki. Jednym z najczęściej pojawiającym się powikłaniem jest zespół pustego nosa. Czym jest, skąd się bierze i jak to leczyć?
Konchoplastyka – powikłania, wskazania, przeciwskazania
Konchoplastyka to zabieg polegający na zmniejszeniu małżowin nosowych, czyli struktur znajdujących się wewnątrz jamy nosa, w dodziobowej jego części. Zabieg ten wykonywany jest w stanie przerostu małżowin nosowych, wywoływanym najczęściej przewlekłymi stanami zapalnymi prowadzącymi do powstawania stałych zmian obrzękowych.
Wykonanie zabiegu jest metodą leczenia dla osób, które przez anomalie w budowie nosa cierpią z powodu zaburzeń węchu lub trudności w oddychaniu wywołanych uczuciem zatkanego nosa. Mimo iż jest to ratunek w wystąpieniu pewnych dolegliwości to może wywoływać niepożądane skutki. Konchoplastyka wywołuje powikłania takie jak syndrom pustego nosa. Stan ten wywoływany jest poprzez radykalne zmniejszenie małżowin nosowych, przez co ilość śluzówki nawilżającej powietrze jest zbyt mała.
Operacja przegrody – powikłania
Operacja przegrody nosowej jest kolejnym przykładem zabiegu chirurgicznego, którego celem jest poprawienie jakości życia pacjenta i pozbycie się dolegliwości wynikających z budowy nosa. Operacja taka wykonywana jest najczęściej u osób, u których krzywa przegroda nosowa powoduje częste zachorowania na anginę lub zapalenie zatok oraz u osób z odnotowanym bezdechem wywoływanym przez chrapanie. Wykonanie takiego zabiegu może być jedynym wyjściem i sposobem leczenia dla wielu pacjentów, jednak powikłania operacji przegrody mogą być równie uciążliwe.
Powikłania po takim zabiegu pojawiają się dość rzadko i zazwyczaj mogą być wynikiem nieprawidłowej korekty przegrody. Dolegliwości pooperacyjne mogą dotyczyć: perforacji przegrody, krwiaków i ropni przegrody a także tzw. zespołu pustego nosa.
Co to jest zespół pustego nosa?
Zespół pustego nosa to choroba pooperacyjna pojawiającą się jako powikłania radykalnego zmniejszenia małżowin nosowych lub niepoprawnie przeprowadzonej korekty przegrody nosowej. Określenie takiego stanu jest dosyć nowe, gdyż pojawiło się dopiero w 1994r. Spora część naukowców wciąż wątpi w prawdziwość istnienia takiej choroby. Zdecydowana większość jasno określa jednak, co to jest zespół pustego nosa i co go wywołuje. Swoje badania i późniejsze teorie opierają na dolegliwościach występujących u pacjentów po operacjach i zabiegach otolaryngologicznych.
Najczęściej wystąpienie tego zespołu wiąże się z budową i stanem małżowin nosowych. W przypadku gdy są one zbyt małe lub usunięte – wdychane powietrze nie zostaje wystarczająco nawilżone co wpływa na pojawienie się objawów zespołu pustego nosa.
Zespół pustego nosa – objawy
Choroba pojawiająca się jako powikłania po operacjach otolaryngologicznych przynosić może wiele nieprzyjemnych dolegliwości. Przede wszystkim u pacjentów pojawiają się uczucie suchości śluzówki oraz uczucie zatkanego nosa. Często zdarza się, że chory mówi o powtarzającym się uczuciu utonięcia. Stany takie mogą być niezwykle nieprzyjemne i uciążliwe. W przypadku bardziej zaawansowanego stanu choroby, zespół pustego nosa daje objawy takie jak problemy i trudności w oddychaniu przez nos. Wynikiem tego mogą być częste zawroty głowy czy nawet palpitacje serca wywoływane ograniczonym dostarczaniem tlenu do komórek organizmu oraz stresem. Niski przepływ powietrza przez drogi oddechowe wywołuje także uczucie zmęczenia. Możliwym symptomem występowania zespołu pustego nosa są również zaburzenia węchu i smaku.
W jaki sposób leczy się zespół pustego nosa?
Metodami bardziej radykalnymi, ale dającymi szybkie efekty są zabiegi chirurgiczne. Wykonywane są one stosunkowo rzadko, jednakże coraz większa liczba lekarzy podejmuje się takiego zadania. Pacjentom, u których choroba występuje jako powikłanie po konchoplastyce najczęściej proponuje się przeprowadzenie korekty małżowin nosowych z wykorzystaniem przeszczepów tkankowych.
Celem zabiegu jest zwiększenie powierzchni błony śluzowej i zniwelowanie dolegliwości związanych z uczuciem suchości i zatkanego nosa. Dla pacjentów, którzy zastanawiają się w jaki sposób leczy się zespół pustego nosa odpowiedzią może być także zabieg polegający na iniekcji preparatów kwasu hialuronowego do wnętrza małżowin nosowych. Może to również wpłynąć na powiększenie uprzednio zbyt radykalnie zmniejszonych małżowin a tym samym zwiększyć powierzchnię odpowiadającą za nawilżenie wdychanego powietrza.
W jaki sposób leczyć zespół pustego nosa – metody nieinwazyjne
Mimo iż leczenie operacyjne może być bardziej efektywne to niewielu pacjentów znajdzie odwagę by zdecydować się na taki sposób leczenia. Choroba jest wynikiem powikłań pooperacyjnych, dlatego też mogą obawiać się czy kolejny zabieg będzie odpowiednim rozwiązaniem. W jaki sposób leczyć zatem zespół pustego nosa jeżeli nie chirurgicznie?
Lekarze proponują środki farmakologiczne, których stosowanie pozwalana na złagodzenie występujących objawów. Głównym zadaniem polecanych preparatów jest zwiększenie nawilżenia wnętrza nosa, a w szczególności błony śluzowej. W wyniku takich działań oddychanie jest znacznie łatwiejsze, przepływ powietrza ułatwiony a uczucie zatkanego i suchego nosa znika. We wszystkich metodach leczenia zespołu pustego nosa kluczowym jest zwiększenie nawilżenia wdychanego powietrza.
Rinopanteina – środek wspomagający leczenie zespołu pustego nosa
Jednym z najczęściej stosowanych produktów umożliwiających leczenie i łagodzenie objawów zespołu pustego nosa jest rinopanteina. Najważniejsze składniki tego preparatu to D-pantenol oraz palmitynian witaminy A. Pierwsza z tych substancji to organiczny związek chemiczny, który po wniknięciu do organizmu utlenia się i przemienia w kwas pantenowy, który tworzy witaminę B5. Witamina ta pozwala komórkom skóry oraz błony śluzowej odbudować się i utrzymać odpowiedni poziom nawilżenia. To właśnie ten składnik sprawia, że rinopanteina tak dobrze działa na pacjentów z zespołem pustego nosa. Jej zastosowanie stymuluje regenerację błony śluzowej wewnątrz jamy nosowej i niweluje dolegliwości. Środek dostępny jest w aptekach, w kilku formach, w zależności od upodobań pacjenta.
Rinopanteina w sprayu sposób użycia i dawkowanie
Jedną z dostępnych form aplikowania rinopanteiny są aerozole do nosa. W przypadku takiego wyboru pacjent wykorzystuje aplikator do wprowadzenia płynu do jamy nosowej. Aby zaaplikować środek należy zdjąć ochronną nasadkę, oprzeć kciuk o dno pojemnika a palec wskazujący i środkowy umieścić na skrzydełkach dozownika. Po naciśnięciu należy powoli zwalniać nacisk. Przy pierwszym zastosowaniu nacisk będzie trzeba powtórzyć kilkakrotnie przed uzyskaniem pierwszej dawki.
W trakcie aplikowania rinopanteiny w sprayu należy delikatnie wykonać wdech zatykając jednocześnie drugi otwór nosowy. Najczęściej zaleca się zastosowanie dwóch dawek do jednego otworu nosowego, dwa razy dziennie. Dopuszcza się zmniejszenie lub zwiększenie dawkowania, zgodnie z zaleceniami lekarza.
Rinopanteina – maść
Poza aerozolami, rinopanteina występuje w postaci maści. Dla niektórych pacjentów może to być bardziej skomplikowane rozwiązanie. Maść należy bowiem aplikować do wewnątrz nosa. Dostęp do błony śluzowej może być dla pacjenta utrudniony. W aplikacji maści ważne jest ostrożne dobranie jej ilości. Zbyt mała dawka może być nieskuteczna, zbyt duża – może dodatkowo utrudnić oddychanie i zwiększyć uczucie zatkanego nosa.
Przyjmuje się, że ilość rinopanteiny w maści, jaka powinna zostać zaaplikowana do jednego otworu nosowego, powinna odpowiadać jednej czwartek części płytki najmniejszego paznokcia u własnej dłoni. Oczywiście, jeżeli pacjent odczuwa dyskomfort po zaaplikowaniu preparatu może zmniejszyć dawkę. Ważne jednak by zachować uczucie nawilżenia wewnątrz jamy nosowej.
Rinopanteina – aerozol czy maść? – co lepsze na zespół pustego nosa
Wielu pacjentów przed dokonaniem wyboru potwierdzić chce, która z dostępnych form aplikowania rinpoanteiny jest lepsza. Przede wszystkim, należy wziąć pod uwagę fakt, iż niezależnie od tego czy rinopanetina to areozol czy maść to skład produktu jest taki sam. Zawartość najistotniejszych składników jest w obu formach taka sama, zatem skuteczność środka nie będzie się różnić.
Jeżeli pacjent cierpi na zespół pustego nosa to zarówno spray jak i maść przyniosą mu ulgę i złagodzą dolegliwości. Pacjent kierować się powinien zatem swoją wygodą i zdecydować się na taki produkt który nie sprawi większych problemów w aplikacji. Najważniejsze powinno być regularne stosowanie któregokolwiek z preparatów tak, aby zapewnić jak największą efektywność zastosowania.
Rinopanteina ulotka – dlaczego powinniśmy się z nią zapoznać
Rinopanetina to środek dostępny bez recepty i stosowany jest nie tylko w leczeniu zespołu psutego nosa, ale także w łagodzeniu uciążliwych objawów przeziębienia i grypy związanych z nieżytem nosa. Przez wielu pacjentów traktowany jest jak zwykły wspomagacz na katar. Bagatelizowanie go może być niebezpieczne.
Przed zastosowaniem produktu, jakim jest rinopanteina ulotka powinna stanowić lekturę obowiązkową. Mimo iż środek ma dość prosty i krótki skład to niektóre jego elementy mogą wywołać reakcję alergiczną, która w chorobie już utrudniającej oddychanie może okazać się bardzo niebezpieczna. Dodatkowo, w ulotce zawarte są informacje od producenta dotyczące przeciwwskazań do zastosowania leku oraz o środkach ostrożności przy jego aplikacji.
